Trainen op exotische momenten
Staatssecretaris Pieter Van Geel: 'Op de fiets ben ik erg fanatiek, ik geef nooit op'

Als katholieke Brabander groeide Pieter van Geel op met de wielersport. Toch duurde het tot na zijn dertigste voor hij in een opwelling zijn eerste racefiets kocht. Gesprek met een fietsverslaafde politicus, die zichzelf tegenkwam op de Redoute en zijn hoogtepunt beleefde op Alpe d'Huez.

© 2006 Henk Leenaers

Wanneer en hoe bent u met wielrennen begonnen?

"Ik heb altijd al veel belangstelling gehad voor de wielersport. In het zuiden ontvingen we vroeger de Belgische zenders. Op zaterdagmiddag keken we dan naar Milaan-San Remo. Maar zelf ben ik pas begonnen toen ik 33 jaar oud was, in een opwelling, op vakantie. Toen ik in een glooiend Frans landschap weer eens van die mooie racefietsen zag rondrijden, heb ik spontaan tegen mezelf gezegd: 'Dat wil ik ook, nu ga ik fietsen.' Nog in diezelfde vakantie heb ik mijn eerste racefiets gekocht. In Frankrijk ligt de kiem van mijn fietsverslaving. Ik ben er niet meer van af gekomen."

Wat is uw meest gedenkwaardige wielerprestatie?

(Aarzelend:) "Dat is een lastige vraag, daar kan ik niet één antwoord op geven. Vijftien jaar geleden heb ik voor het eerst Luik-Bastenaken-Luik uitgereden, in de versie van 212 kilometer. Ik hou van dat Belgische landschap, met af en toe een Limburgs heuveltje. Maar het was bar slecht weer, en ik moest tot het uiterst gaan. Inmiddels weet ik dat je een flink aantal jaren gehard moet zijn om in zo'n tocht te kunnen presteren. Toch heb ik hem toen op eigen kracht uitgereden, dat is mijn eerste grote fietsprestatie." "Maar mijn hoogtepunt als wielrenner is de beklimming van de Alpe d'Huez, 7 of 8 jaar geleden. Net iets meer dan een uur had ik er voor nodig: één uur en twee minuten. Toen was ik goed getraind en uitgerust, ik kon er echt helemaal in gaan. Dat zou ik met mijn huidige levensstijl niet meer kunnen. Slopend is al het gereis, ik leef van jetlag naar jetlag. Toch heb ik dit jaar de Mont Ventoux beklommen, de steile kant vanaf Bédoin. Ik reed niet om een goede tijd neer te zetten. Zo'n twee uur heb ik er over gedaan. Dat vind ik knap van mezelf, op mijn vijfenvijftigste."

Hoeveel kilometer zit u jaarlijks op de fiets?

"Dat weet ik precies, ik hou het allemaal bij. De teller staat dit jaar op 4.100 kilometer, en dat is exclusief het mountainbiken. Meestal rijd ik tussen de 3.000 en 5.000 kilometer per jaar, allemaal alleen. Tien jaar lang heb ik in clubverband gefietst met enkele vrienden. Eén keer per jaar gingen we naar Frankrijk om colletjes te beklimmen. Sindsdien wordt ik nog wel eens door fietsclubs uitgenodigd, maar meestal komt het er niet van om mee te rijden. Doe ik dat toch, dan zetten ze me keer op keer in wind. Ik ben het niet meer gewend." "Voor in het seizoen rijd ik gemiddeld 28 kilometer in het uur, tussenstops meegerekend. Dat loopt op tot 30 km/u in augustus. Dan ben ik goed getraind en uitgerust." "In mijn training heb ik twee ijkpunten: een vast trainingsrondje van 10 kilometer, vlak en veilig, dat rijd ik drie keer. En in Frankrijk beklim ik ieder jaar hetzelfde steile colletje, 150 hoogtemeters met gemiddeld 10%. Dit jaar zat ik daar maar 4 seconden boven mijn beste tijd van 8 jaar geleden. Maar toen reed ik op een zwaar, stalen frame. Nu rijd ik carbon, ik heb dus een beetje gesmokkeld. Al kun je ook zeggen dat ik met dat lichte frame de extra kilo's heb gecompenseerd die ik er in 8 jaar heb bijgegeten."

Welk type parcours ligt u het meest?

"Ik ben niet iemand die graag tegen de wind in rijdt, dat kan ik absoluut niet. Een parcours zoals dat van Luik-Bastenaken-Luik, dat vind ik fantastisch. En ieder jaar een hoge col, zoals Alpe d'Huez of de Mont Ventoux. Ik ben een echte klimmer, misschien te zwaar, maar wel een doorzetter. Mijn uithoudingsvermogen is een dominante trek, zou je kunnen zeggen, die ik ook in mijn politieke werk probeer te laten zien. Maar meer nog dan in Den Haag, ben ik op de fiets erg fanatiek. Ik geef nooit op. In de politiek moet dat nog blijken."

Welk type frame heeft u en hoe is het afgemonteerd?

"Een carbon frame van Look met Shimano Ultegra onderdelen. Alles is van carbon, zelfs de stuur- en zadelpen. Daar heb ik mezelf mee verwend. Hoeveel hij weegt durf ik niet te zeggen, maar hij is superlicht. Toen ik hem voor het eerst optilde was ik zo verrast door het lage gewicht, dat ik hem niet eens meer heb gewogen. Afgelopen zomer heb ik er de Mont Ventoux mee afgedaald, met een snelheid van meer dan 70 kilometer per uur. Geen gezwabber, het frame bleek stijf genoeg."

Tegen de Volkskrant zei u onlangs 'Alleen op de fiets kom ik mezelf tegen'. Wat bedoelde u daarmee?

"Ik word geleefd in het werk dat ik doe. Ik kan niet altijd mezelf zijn, ik ben een exponent van het parlement. Daarnaast moet ik voortdurend schakelen met collega's, met de Tweede Kamer, met de pers, met gemeenten en provincies. Alleen op de fiets heb ik eigen gedachten en reflecties. Dan kom ik mezelf tegen: ik ben kritisch over mezelf, vraag me af wat beter had gekund. Maar niet alleen in overdrachtelijke zin kom ik mezelf tegen, ook fysiek. Als ik na 200 kilometer de Redoute moet beklimmen, dan zit ik tegen de grens van mijn kunnen. Tegen mezelf zeg ik dan: 'Al ga je dood, je gaat door.' Maar mijn hartslag krijg ik daar niet mee omhoog. Mijn lijf weigert."

Of het nou om het milieubeleid gaat of uw eigen wielerprestaties, u houdt van meten en monitoren. Hoe ziet uw fietsgrafiek er uit?

"Per seizoen houd ik niet alleen bij hoeveel kilometers ik heb gereden, maar ook de gemiddelde snelheid, mijn hartslag, hoe lang ik in het rood reed, hoeveel hoogtemeters, de temperatuur. Wat ik daaruit heb geleerd is bijvoorbeeld dat ik in een seizoen tenminste 1.500 kilometer moet fietsen wil ik kunnen presteren. Fascinerend vind ik de relatie tussen mijn hartslag en mijn gevoel. Het gebeurt wel dat mijn hartslag snel boven de 110 uitkomt, terwijl ik nog niets heb gedaan. Een paar dagen later krijg ik dan pijn in mijn keel. Ongelooflijk, zo nauwkeurig als mijn hart dat voorspelt. Daar leer ik veel van. Meten doe ik uit nieuwsgierigheid, het gaat mij niet om de trainingsschema's." "In de loop der tijd kost het me meer en meer moeite mijn niveau vast te houden. Sinds ik een carbon frame heb is het verval weliswaar minder groot, maar om mijn 4.000 kilometer bij elkaar te trainen, moet ik steeds vaker op exotische momenten trainen. Als ik op maandag in Luxemburg met Europese milieuministers moet vergaderen, gaat de racefiets een dag eerder al mee in de achterbak. Op zondagmiddag rijd ik dan nog een trainingsrondje."

Houdt u in uw milieubeleid rekening met uw hobby?

"Niet zozeer met mijn wielerhobby, maar wel met fietsen. Zo stimuleer ik de Fietsersbond om het fietsen te promoten. Dit land kan het niet dragen als alle fietsers op een dag besluiten in de auto te stappen. Dan loopt alles helemaal vast. Toen ik nog gemeentesecretaris was heb ik wel eens de neiging gevoeld om een briefje te schrijven naar wegbeheer over een te krappe bocht of een onhandige vluchtheuvel. Maar zo'n bocht is helemaal niet gemaakt voor wielrenners, maar voor gewone fietsers!"

Grote steden als Utrecht compenseren het teveel aan fijn stof in de binnenstad met snelheidsbeperkingen op de ringweg. Zijn fietsers daar wel mee geholpen?

"Fijn stof heeft de neiging zich ver te verspreiden, dus alles wat er in de buurt van de stad gebeurt om de uitstoot van fijn stof te verminderen, heeft effect. Ook als die maatregelen niet in de binnenstad zelf worden genomen."

Voor het eerst is een Tourwinnaar op doping betrapt. Hoe loopt het af met de wielersport? "Als je de historie van de Tour bekijkt, zie je dat het weghalen van wielerploegen nooit effect heeft gehad op de populariteit van de wielersport. Wat nu gebeurt is wel een graadje erger, want winnaars zijn mensen met wie je je kunt identificeren. Daar maak ik me zorgen over. Toch denk ik dat de wielersport veerkrachtig genoeg is om te overleven."

En hoe loopt het af met het milieu?

"Met het milieu van Nederland gaat het steeds beter. We gaan gestaag verder met het schoonmaken van bodem, lucht en water. Die trend zet door. Nederland heeft voldoende geld en organiserend vermogen om deze klus te klaren. Mondiaal is het maar zeer de vraag of dat lukt."

En met u?

"In de politiek is het nu bijzonder spannend. Ik durf er geen zinnig woord over te zeggen."

Gepubliceerd in Fiets