'De Nederlandse wegen slibben dicht'. En dan gaat het deze keer niet over het fileprobleem op de snelwegen. Op de A2 en de A10 is het autoverkeer zélf de grootste veroorzaker van opstoppingen, in de vaarwegen is dat de waterbodem: de bagger die ontstaat door bezinking van slib en afkalving van oevers. Gaan we uit van een termijn van 10 jaar, dan komt er 200 miljoen m3 bagger vrij bij het uitbaggeren van de zoete wateren. De meest realistische schatting (zoals weergegeven in het bestuurlijk advies bij het basisdocument Tienjaren Scenario Waterbodems) is dat jaarlijks 15 miljoen m3 zoete bagger vrijkomt. En dat ieder jaar opnieuw, de komende 25 jaar. Geladen op vrachtwagens is die hoeveelheid goed voor een file met een lengte van vier rondjes om de wereldbol. Deze notitie richt zich op één van de mogelijke oplossingsrichtingen voor het baggerprobleem: actief beheer van de waterbodem. Daarmee bedoelen we het nuttig hergebruiken en verantwoord bergen van baggerspecie, bijvoorbeeld voor de aanleg van natuurvriendelijke oevers, als ophooglaag in een bouwwerk of als opvulling van een plas. Op basis van de ervaringen met actief bodembeheer voor de Maas en de Rijntakken schetsen we de hoofdlijnen van deze manier van denken en werken. Ook brengen we in kaart welke kennis over risico's en watersystemen er nodig is om actief beheer van de waterbodem op een verantwoorde manier in de praktijk te brengen en besteden we aandacht aan de proceskant van actief beheer.